Het Zweedse emigratieverhaal van Linda Bessmert-Blomsma begint niet in Zweden, maar in Polen. En vandaar is het de liefde die haar uiteindelijk, in 2003, naar Zweden voert.
Veel Nederlanders ontdekken hun emigratieland eerst als vakantiebestemming en vallen dan voor de rust en de ruimte. Er zijn er die om heel andere redenen emigreren naar Zweden. Werk bijvoorbeeld, maar ook: liefde. Linda is zo iemand. In 2000 ontmoette ze haar latere man toen ze allebei uitwisselingsstudenten waren in Polen. Zij kwam uit Nederland, hij was geboren in Rusland maar woonde al sinds zijn 12e in Zweden.
“Na die periode hielden we contact, en het werd wat meer dan eigenlijk de bedoeling was”, vertelt Linda. “Uiteindelijk ben ik naar Zweden verhuisd. Ik had op dat moment geen werk en vond het een logische stap. Nu hebben we een zoon van 7 maanden.
Linda koos niet, zoals veel Nederlanders, voor een rood huis op het platteland, maar ging naar Stockholm. “De eerste anderhalf jaar woonden we samen in een appartement van 28 vierkante meter… Nu wonen we in een nieuwbouw 4-kamerappartement, nog steeds in Stockholm.”
De foto toont hun zoontje David in een park in Hammarby Sjöstad, het deel van Stockholm waar zij wonen. Het is een nieuwe, moderne wijk op een voormalig industrieterrein, niet zo ver van het centrum.
Ouderschapsverlof
Linda werkt inmiddels. “Ik heb een vaste baan als maatschappelijk werker met jongeren bij een soort gemeentelijk arbeidsbureau. Op dit moment ben ik thuis met mijn zoontje, in september ga ik weer aan de slag en dan is mijn man thuis met hem, tot maart volgend jaar.”
Het feit dat zij en haar man in totaal anderhalf jaar ouderschapsverlof is één van de dingen die haar aan Zweden erg bevallen. Dat geldt ook voor andere sociale voorzieningen en voor het onderwijs.
“Als je eenmaal een persoonnummer hebt werkt de bureaucratie erg goed. Ik heb via het arbeidsbureau gratis een aanvullende studie maatschappelijk werk van anderhalf jaar kunnen doen aan de universiteit van Stockholm. Deze stad is precies groot genoeg voor mij, en we wonen dichtbij de natuur. De natuur in Zweden is fantastisch!”
Het land heeft ook minpunten, vindt ze. “Soms is het allemaal wat té democratisch hier. Bijvoorbeeld op de werkplek, daar moet alles overlegd worden. Terwijl het vaak sneller en gemakkelijker gaat als de baas een beslissing neemt.”
Contacten krijgen
Ook heeft het opbouwen van een sociaal leven haar veel moeite gekost. “In Stockholm is het niet makkelijk om contact met mensen te krijgen; zeker als je een accent hebt dat men niet kan plaatsen! Toeristen worden op een heel andere manier behandeld. Ik heb me in het begin heel erg geërgerd aan mensen die Engels begonnen te spreken met mij, terwijl ik Zweeds sprak.”
“De Zweden zijn over het algemeen niet zo direct; als je je mening geeft, kan je als agressief opgevat worden. Er zijn taboes, bijvoorbeeld het Nederlandse drugbeleid. Daar worden grapjes over gemaakt, maar met de meeste mensen kun je er geen serieuze discussie over hebben. De liberale Nederlanders…”
Je moet vooral geduld hebben, meent ze. “Het duurt vaak wat langer om goed contact te krijgen met mensen, maar als je eenmaal geaccepteerd wordt zit het wel goed.”
De taal leren is hoe dan ook een must voor emigranten, in haar ogen. “Het is een voorwaarde om echt contact met de mensen te krijgen en de cultuur te leren begrijpen. Geef niet te gauw op – ik vond het eerste jaar zwaar, maar heb absoluut geen spijt van mijn emigratie!”