Ed en Monique Korthout verruilden het drukke Rijnmondgebied voor de stilte van Rydaholm in de bossen van Småland. In 2008 kwamen ze er op vakantie. Het was liefde op het eerste gezicht. Een jaar later woonden ze in Zweden. Hun emigratieverhaal:
“We wonen nu meer dan drie jaar in Zweden, in een klein plaatsje in de provincie Jönköpings län, tussen Värnamo en Växjö: Rydaholm. Rydaholm heeft iets meer dan 1560 inwoners. Het heeft een school, een aantal kerken, een supermarkt, een bloemist en ze moet het hebben van de landbouw. Velen vragen aan ons, hoe ben je nu in Rydaholm gekomen, een stad was logischer geweest. Laat ik bij het begin beginnen.
Toen wij nog in Nederland woonde, was dit in het Rijnmondgebied, in Heenvliet. We woonden vlak naast de Botlek, dus industrie, olieraffinaderijen, chemische fabrieken, container opslag, er was 24/7 uur per dag wel iets te horen van de bedrijvigheid. Ik had een goede baan bij een oliemaatschappij, en mijn vrouw werkte bij de gemeente waar wij woonden. We hebben een dochtertje, ze zat toen nog op de lagere school, in groep 5.
Van de buitenkant leek alles goed te zijn, maar toch… Er knaagde iets, we hadden het wel gezien in Nederland. Elke dag in de file staan, mensen hebben het altijd maar druk, minder tijd, heel weinig natuur. We wilden ruimte, genieten van elkaar, veel minder mensen om ons heen t.o.v. Nederland, maar waar?
Ongemerkt hebben bij elke vakantie in het buitenland afgevraagd of dit het land was wat we zochten, Frankrijk, Spanje, Duitsland, Engeland, Scotland, Denemarken…. Nee, het bleek het maar niet te zijn, althans niet voor ons.
In januari 2008 kwamen we ineens met het idee om eens naar het noorden te gaan met vakantie i.p.v. het zuiden, Zweden leek ons wel iets om te gaan bekijken. Het was voor ons totaal onbekend, het noorden, maar als we niet gaan kijken zullen we het nooit weten…”
Op weg naar Småland
“Uiteindelijk hebben we een huisje geboekt in de buurt van Vetlanda voor 2 weken, en wilden dit keer met de auto er naartoe gaan. 3 Augustus 2008 was het zover, op naar Zweden, we wilde via de bruggen in Denemarken Zweden bereiken. Na de eerste reisdag hebben we overnacht in Nyborg, vanuit onze hotelkamer konden we zo kijken naar de langste hangbrug, in de avond was dit een mooi gezicht met al die lampjes.
De volgende dag hadden we nog maar een klein stukje te gaan, ongeveer 550 km. Uiteindelijk kwamen we in Zweden aan en niet snel daarna in Småland. Ik keek mijn ogen uit, wat een natuur hier, wat een stilte op de snelweg (terwijl het echt nog een vakantieperiode was). Wat mooi…. Ik keek naar mijn vrouw die naast me zat, en het enige wat ze zei was: “Ik geloof dat we thuis zijn, is het niet?” Ik knikte. We hebben niets tegen elkaar gezegd tot aan ons vakantieadres…. zo mooi vonden we het allemaal.
Tijdens de vakantieperiode hebben we veel informatie verkregen hoe bepaalde dingen in Zweden gaan t.o.v. Nederland. Hoe meer we hoorden, hoe meer we verliefd werden op het land. We begrepen al snel van de Zweden dat ze Nederlanders graag zien komen, ze werken hard, komen afspraken na, ja, daar houdt men wel van.
Toen we thuiskwamen hebben we ons helemaal verdiept in het land Zweden. Hoe kan je er wonen, wat heb je nodig om hier te mogen wonen, hoe kunnen we aan een huis komen? Kortom, we stonden klaar om aan een mogelijke emigratie te beginnen, want één ding wisten we, Zweden gaat het land voor ons worden.
Waar in Zweden wilden we gaan wonen als we zouden emigreren, noorden, zuiden… Waar?? De liefde voor Zweden is in Småland begonnen, dus laten we daar ook maar goed kijken wat de mogelijkheden zijn.”
Huis Te Koop
“Uiteindelijk zijn we in contact gekomen met een Nederlander die een schildersbedrijf had, en hij zocht mensen die hem konden helpen. Wij zijn naar de persoon toegegaan en na een goed gesprek zou ik in 2009 bij hem gaan werken – als alles meezat, want we hadden ook nog een huis in Nederland dat verkocht moest worden. Bij thuiskomst uit Zweden hebben we direct onze makelaar gebeld en ons huis stond binnen 4 dagen te koop. Op het moment dat de makelaar het bord ‘Te Koop’ in de tuin zette, kwam de crisis in de woningmarkt, prijzen zakte, en de verkoop stagneerde.
Uiteindelijk is ons huis na 3 maanden verkocht, prijs was goed, koper happy en wij happy, wat wil je nog meer?
We hadden al snel in de gaten dat er ook in Zweden een soort Funda.nl is, namelijk Hemnet.se. Wij hebben gekeken naar huizen in de omgeving waar we in eerste instantie zouden gaan werken, na lang zoeken vonden we één geschikt huis, in Rydaholm. Via internet een afspraak gemaakt met de Zweedse makelaar, en twee weken later konden we het huis bezichtigen in Rydaholm.
Het huis van de Korthouts.
Het huis voldeed aan al onze eisen, er waren nog twee families die ook interesse hadden in het huis, dus als ik een bod neerlegde ging de makelaar overleggen met de kopers en zou dit dan weer terugkoppelen aan ons….. Pffhhhhh. Hier had ik helemaal geen zin in. Ik had eigenlijk het idee dat als we weer naar huis zouden gaan ik een soort voorlopig koopcontract op zak zou hebben, maar hier werkt het net effe anders.
Rond een uurtje of 7 in de avond dacht ik, ik ben gek dat ik blijf wachten op de makelaar, ik ga gewoon naar de bewoners toe van het huis en ga op de man vragen hoe het ervoor staat en of ik het huis zo van hun kan kopen. Dus ik belde aan….
Man des huizes deed open en ik zei: “Wij hebben interesse in jullie huis en willen het graag kopen, en u wilt het graag verkopen. Ik moet overmorgen weer naar Nederland toe en wil graag voor die tijd een contract op zak hebben. Kan dit?” Zo direct is hij blijkbaar niet vaak aangesproken, want hij schrok wel een beetje, maar hij vond het wel een goed idee.
Het kwam erop neer dat we 3 uur later een mondelinge overeenkomst hadden en dat de koop in principe gesloten was… toppie! De volgende dag naar de makelaar, deze was zeer gepikeerd dat het huis zonder zijn aanwezigheid verkocht was. Alle papieren ingevuld… That`s life, zullen we maar zeggen. Werk en een huis zijn binnen…. Op naar het volgende. Datum hadden we nu gezet op 1 Augustus 2009, dan wilden we in Zweden wonen.”
Emigratie naar Zweden voorbereiden
“Nu was alles echt rond, dus werd het toch tijd om de familie in te lichten, vertellen van ons avontuur. Iedereen reageerde anders op ons verhaal, de een vond het heel leuk en de ander had er moeite mee. Nu kwamen we toch langzaam dingen tegen waarmee we niet rekening hadden gehouden, de emoties, het gevoel dat het nu echt is. We dachten dat het wel los zou lopen, maar nee hoor, het viel tegen.
Op Internet is er een aantal bedrijven die graag helpen bij een emigratie, vragen de benodigde vergunningen aan, ID kaart, eventueel het verzweedsen van je auto, alles is mogelijk, maar als je zelf eens goed achter de computer gaat zitten kom je er met een goed gezond verstand er zelf uit. Dan heb je ze niet nodig.
Dit laatste hebben wij ook gedaan. Van alle benodigde papieren die nodig zijn voor de emigratie hebben we kopieën gemaakt, alles in een speciale map gedaan, zodat we niet zitten te rommelen bij de instanties.
Wij hadden gekozen om al onze spullen vanuit Nederland via een Nederlands verhuisbedrijf te laten overbrengen. De reden hiervan was dat alles goed verzekerd was, er een behoorlijk stuk werk uit handen gehaald werd, want tijdens het inpakken van de verhuiswagen spreekt heel de buurt je aan. Kortom, afscheid nemen van de mensen uit je buurt hebben wij heel belangrijk gevonden.
Uiteindelijk hebben we een afscheidsfeest voor onze dochter gegeven, ze heeft al haar vriendjes en vriendinnetjes uitgenodigd, en heeft een groot BBQ gegeven. Ook voor haar vonden we het belangrijk dat ze op een leuke manier afscheid kon nemen.
1 Augustus 2009. Rond een uur of 3 in de middag kwamen we aan bij ons nieuw huis in Rydaholm Zweden. De oude bewoners stonden ons op te wachten, en feliciteerden ons met het huis.”
Effe Bakkie Doen in Zweden
“Wij wonen net iets buiten het dorp Rydaholm, zeg maar landelijk. Om iedereen kennis met ons te laten maken, hebben we uitnodigingen gestuurd naar alle buurtbewoners voor een fika, zeg op z´n Hollands, effe een bakkie doen. Iedereen heeft gehoor gegeven aan onze uitnodiging en vonden het gebaar naar hun toe erg leuk. Het ijs was gebroken tussen de buurtjes!
Twee weken later ben ik aan de slag gegaan bij het schildersbedrijf. Na een paar maanden daar te hebben gewerkt bleek er toch geen goede samenwerking mogelijk te zijn. Jammer te meer de winter eraan kwam en het werk steeds minder werd. Het nadeel van een schilder blijkt (althans voor mij) dat er in de winter niet veel werk is, dus ging ik verder zoeken.
In Nederland heb ik veel in de bouw gewerkt, ik heb behoorlijk wat diploma´s en mijn handen staan niet verkeerd. Om nu direct voor mijzelf als timmerman/schilder aan de slag te gaan leek mij niet juist. De huizen zijn anders gebouwd dan in Holland, meer isolatie, andere hellingshoek van daken i.v.m. sneeuw, en zo is er nog een aantal dingen dat anders is.
Dus ben ik 2 jaar in loondienst gegaan bij een bouwbedrijf om de Zweedse kneepjes te leren kennen. Na die tijd vond ik het verantwoordelijk om weer voor mezelf te beginnen, de ervaring had ik in mijn pocket. In 2011 hebben we Eds Bygg och Måleri opgestart, en ik mag zeggen dat het jaar goed is gegaan, niet 100% gevuld, maar het gaat de goede richting uit.
De emigratie naar Zweden is echt goed zelf te doen, goede voorbereidingen is het halve werk. Er zijn heel veel goede internetsites die tips geven en goed uitleggen hoe het werkt in Zweden. Je auto in Zweden laten registeren, persoonsnummer, het is niet moeilijk.
Vrienden en Kennissen
Een Zweed zal niet gauw bij je over de vloer komen. Hij of zij zal eerst kijken wat voor vlees ze in de kuip hebben en na verloop van tijd zullen ze contact met je opnemen, dit is t.o.v. Nederland soms even wennen.
Voordat wij naar Zweden gingen emigreren hadden we vele kennissen en vrienden die allemaal langs zouden komen, het blijkt ander uit te pakken. Nu na 3 jaar hebben we een klein groepje mensen over die nog steeds contact met ons hebben en ook regelmatig langs komen, de rest…. Dat is verwaterd, jammer maar wel realistisch.
We hebben onze dochter tijdens het gehele emigratieproces meegenomen naar Zweden, makelaar, eventuele emigratiebeurzen. Ook haar leven zal uiteindelijk heel erg veranderen, we vonden het heel belangrijk dat zij ook van alle dingen afwist, zodat zij ook alles een plaatsje kon geven hoe haar toekomstige leven er uit zal gaan zien. Nu zij op deze periode terugkijkt, heeft ze dit heel erg fijn gevonden.
Ik hoop dat dit verhaal over ons leventje in Zweden een klein beetje heeft geholpen aan eventuele emigratieplannen voor degene die dit leest…”